Hallo, ik ben Dr. Karyn. Lees mijn inleiding om meer te weten te komen over mij en mijn vijf grappige honden, Poppy, Bailey, Kodah, Ned en Fred.
Dit is Fred.
Fred is een beetje kapot… Althans, dat zeggen we vaak!
Fred kwam in 2023, toen hij bijna 4 maanden oud was, bij ons drukke huishouden uit een nestje dat verwant is aan Ned – het zijn neefjes en nichtjes! Vanaf dag 1 begon dit schattige duo alles samen te doen – eten, slapen, kattenkwaad uithalen… Maar het was duidelijk dat Ned, ondanks zijn kleine formaat, de leider was, en Fred was blij om te volgen. Zozeer zelfs dat wanneer alle aandacht op Fred is gericht, hij in een staat van lichte paniek lijkt te raken, zichzelf praktisch binnenstebuiten keert, schijnbaar onzeker over wat hij moet doen onder de druk van nauwkeurig onderzoek.
In andere opzichten is hij ook de dapperste van de twee, die zichzelf onbevreesd op en van stoelen, tafels en tuinbedden lanceert, waar Ned zich alleen zal wagen met behulp van een voetenbankje of opstapje. En ondanks dat hij de gedrongenste van het paar is, is hij minder bezitterig van eten, en wanneer hij wordt uitgekozen om een traktatie aangeboden te krijgen, keert hij terug naar zijn ongemakkelijke zelf, maakt hij zijn grappige piepende geluidjes en vermijdt hij oogcontact.
Seconden later springt hij rond, kwispelend en spelend. Het ene moment houdt hij van de aandacht, maar als het alleen op hem gericht is, wordt hij pijnlijk verlegen.
Zijn ondeugende grijns en expressieve oren
Ik vergat bijna het beste deel! Fred is een goedlacher!
Heb je zo’n lachende hond gezien? Ik heb het niet over de brede grijns van een hijgende hond, ik heb het over de gelukkige, angstige, gekrulde, ontblote grimas met ontblote tanden die vaak kan worden aangezien voor een snauw. Het is iets dat veel honden, waaronder Fred, zullen doen als ze een mengeling van geluk, opwinding, onzekerheid en angst voelen.
Hij heeft ook de meest beweeglijke, expressieve oren. Als Fred wakker is, zijn zijn oren twee keer zo wakker, ze bewegen constant op en neer, van links naar rechts, lijken te verschuiven van hoog alert, naar tevreden, naar opgewonden, naar bezorgd en weer terug naar alert, allemaal in een tijdsbestek van ongeveer 30 seconden. En dit is bijna constant. Geen wonder dat hij zoveel slaapt!
Zijn hamsteren
Een andere excentriciteit van Fred is zijn gedrag om speelgoed te hamsteren. Zijn absolute favoriete speeltje is zijn kleine gevulde donut, die ik een aantal keren heb moeten repareren. Hoewel we nog een paar van deze kleine donuts hebben opgepikt, is de OG blijkbaar de beste.
Hij is ook een grote fan van de verschillende met smaak doordrenkte kauwspeeltjes die we hebben verzameld, en ik heb hem erin zien slagen om op onze bank te springen met twee stevig tussen zijn kleine kaken geklemd! Hij is als een ekster of prieelvogel, verzamelt al dit glimmende speelgoed en bewaart het in zijn bed. Als de arme Kodah, onze Duitse Mechelaar, er een durft aan te raken, krijgt hij een flinke uitbrander, en als Ned besluit dat hij op een lekker bot wil kauwen, zit Fred daar jammerlijk te huilen. Het maakt niet uit dat er vijf anderen zijn die hij zou kunnen hebben; Blijkbaar heeft hij ze allemaal nodig!
Zijn knuffelverlamming
Als Fred geen ongemakkelijke salto’s maakt, worden we meestal begroet met enthousiasme, kwispelende staart en opgewonden gejank, terwijl hij reikt om opgepakt te worden. Eenmaal gewiegd in de veiligheid van onze armen, gaat hij echter in de verlamde modus. Om de een of andere onverklaarbare reden verandert het oppakken van Fred in een slappe klomp, niet in staat om oogcontact te maken, te bewegen of te eten. Wanneer hij terugkeert naar de grond of de bank, wordt hij op wonderbaarlijke wijze gereanimeerd in zijn vreemde, gelukkige kleine zelf.
Zijn schuld
Zoals veel chihuahua’s is Fred vrij moeilijk zindelijk te maken. Dit is een nieuw probleem voor mij, omdat ik nog nooit moeite heb gehad om andere honden buiten naar het toilet te krijgen. Het probleem is, denk ik, dat je bij grotere honden steevast ziet dat ze binnenshuis proberen te poepen of plassen, en ze kunt stoppen en meteen mee naar buiten kunt nemen. Als uw hond kleiner is dan een brood, realiseert u zich vaak pas lang daarna dat er een ‘situatie’ is, waarna het te laat is om te adverterenKleed het aan. Het resultaat is een hond die veel positieve bekrachtiging krijgt om naar buiten te gaan, en een neutrale reactie op toiletbezoek binnen – buiten is goed, binnen is oké.
Na verloop van tijd begint Fred onze frustratie op te pikken als we poep vinden achter de woonkamer, onder ons bed of naast mijn bureau (wat, ter verdediging, in zijn verdediging is waar de kattenbakken zijn, dus…). Hoewel we niet tegen hem schreeuwen, begint hij het verband te leggen tussen het vinden van een poep en niet al te blij met hem zijn, dus wanneer hij ons een slecht geplaatste goudklomp ziet ontdekken, gaan de oren naar achteren, worden de ogen groot en sluipt hij weg en ziet hij er heel medelijden met zichzelf uit. Helaas, aangezien ‘schuld’ een menselijke constructie is, betekent dit niet dat Fred begrijpt dat onze ergernis voorkomen zou kunnen worden door zijn verbeterde toiletetiquette, het ziet er gewoon zo uit.
Gelukkig begint hij beter te reageren op ons gejuich en onze lof als hij naar buiten gaat (hoewel ik er vrij zeker van ben dat onze buren denken dat we gekken zijn), en zijn dierbare kleine droevige gezicht is er een waar je nooit lang boos op kunt zijn!
Zijn driftbuien
Een beetje een verlengstuk van zijn klagende huilen wanneer Ned een van zijn speeltjes heeft, wanneer Fred zijn zin niet krijgt, komt zijn meest effectieve wapen tevoorschijn: de driftbui. Graven, huilen, janken, piepen, rollen en bedelen. Het is schattig. Het is dus duidelijk dat het hem meestal geeft wat hij wil, vaak een hap van mijn eten, wat op zijn beurt zijn dramatische optreden versterkt. En weet je wat? Ik vind het helemaal niet erg!
Gebroken, maar perfect
Fred is absoluut het vreemdste hondje dat ik ooit heb gekend. Zijn sociale onhandigheid, angstige glimlach, hamsterneigingen, knuffelverlamming en schuldig gezichtje zorgen samen voor het vreemdste, schattigste en perfecte, gebroken hondje, en we zouden hem voor geen goud willen veranderen.
En net toen ik dacht dat ik klaar was… Hij begint de muren te likken. Oh jee!
